Blogia
gurp

Caminando en círculos

Un tanto enfadado conmigo mismo, aunque sin esperar demasiado de mí, cabizbajo y abstraído en algún submundo sin sentido ni concierto alguno; camino estos días por la ciudad de la lluvia (en la que no llueve) con aire derrotista y cierta angustia en el abdomen, mendigando bocanadas de aire fresco que proceden siempre de personas que por juzgarme bien se equivocan. He pasado una semana sentado frente a un montón de folios que tenía que memorizar, mirándolos y diciéndome... estudia, estudia, estudia... todo una pérdida de tiempo. Sería una utopía tratar de encontrar en este periodo cualquier estado que estuviese próximo, mínimamente cercano, a eso que llaman concentración. En el fondo daba lo mismo. Esas hojas rebotaban contra mí, chocábamos irremediablemente... El caso es que me siento mal porque falto a mis responsabilidades que, por desgracia, ya no son conmigo mismo sino con la gente a quien le debo... De todos modos, mientras convivo con esta espesura interior, con la desidia, con la falta de motivación y con todas esas excusas de niño mimado, he tenido tiempo de comprobar que MEIKO tenía razón en lo de Camus, que "la peste" está muy bien y no sólo porque tienes la sensación de estar sufriendo el infierno de Orán sino porque esconde un contenido vital estremecedor y nada "kitch"; porque es un gran escritor, probablemente mejor que Sartre; y porque me ha recordado al propio Sartre y a mi primer año en Santiago, cuando andaba yo cabizbajo y abstraído en mi patológico cabreo con el mundo y la existencia:
"Se dirá, sin duda, que nada de esto es particular de nuestra ciudad y que, en suma, todos nuestros contemporáneos son así. Sin duda, nada es más natural hoy día que ver a las gentes trabajar de la mañana a la noche y en seguida elegir, entre el café, el juego y la charla, el modo de perder el tiempo que les queda por vivir. Pero hay ciudades y países donde las gentes tienen, de cuando en cuando, la sospecha de que existe otra cosa. En general, esto no hace cambiar sus vidas, pero al menos han tenido la sospecha y eso es su ganancia. Orán, en cambio, es en apariencia una ciudad sin ninguna sospecha, es decir, una ciudad enteramente moderna. Por lo tanto, no es necesario especificar la manera de amar que se estila. Los hombres y las mujeres o bien se devoran rápidamente en eso que llaman el acto del amor, o bien se crean el compromiso de una largha costumbre a dúo. Entre estos dos extremos no hay término medio. Eso tampoco es original. En Orán, como en otras partes, por falta de tiempo y de reflexión, se ve uno obligado a amar sin darse cuenta"
La peste, ALBERT CAMUS

10 comentarios

Anónimo -

Yo tampoco me leí Cien años de soledad...pero me leí Monólogos de la vagina de Eve Ensler

Princess Meiko -

Seguimos disfrutando de Faulkner, pero tengo q leer en ingles dios mio...Manhana peli de Dreyer en un extranho cine de barrio. Inglaterra sigue siendo inglesa y yo sigo...solita :P Espero noticias de alguien, cuidadevos

arale -

intuyo k este silencio se debe a una sobrecarga de curro en la facul. A ver cuando vuelve a la vida esta blog.
Auster se acabó, en fin, digamos q fue un entretenimiento. ahora leo a ratos "geschichten von Herrn Keuner" o algo así, de Brecht y estoy intentando retomar L´espoir, pero creo k la edición k tengo es bastante pésima (la traducción un poco cutrilla). weno, y pronto puede q empiece a hacer penitencia y lea "cien anhos de soledad" (ya sé...es pecado k no lo haya leído todavía...pero estaba muy ocupada con el existencialismo francés y las antiutopías). weno, despues de estas diatribas de lo mas chorras meteré la cabeza dentro de un saco y no hablaré en el resto del día (je, creo k eso es imposible). Besos

Princess Meiko -

Besitos :P
(con lo ajetreado de esta vida no doy pa mas)

Anónimo -

Un comentario frivolo. O suspendi antia y galocha y nadie se atreve a decirme o me tais tomando el pelo porque no me creo q aun no hayan dado las notas

alale -

Si...menudo panoramilla...pero weno, si que es verdad que asi uno se siente menos solo. Meiko, resiste contra la pérfida Albión!! (te deje un comentario en tu blog pero no me lo reconoce) Convierte el Speaker´s Corner en el centro neurálgico de tu revolución outeirinhana! :)

gurp -

Auster... "el libro de las ilusiones" es fantástico, aunque no se yo si ayuda mucho a los problemas existenciales...
hace poco vi smoke que es una peli que co-dirige, y llegué a la prematura conclusión de que se repite bastante.
Estamos todos muy melancólicos, por lo que parece... así me siento menos sólo, gracias.
Niña, que acabas de llegar...!; a veces la soledad es muy reconfortante, sobre todo cuando hay mucho por descubrir (hay que joderse, siempre da lecciones el más indicado ).El Maycar no es lo mismo sin ti.

Princess Meiko -

Esto da diaspora e moi duro, uns nunha illa, outros entre a neve, menos mal que as gabachas xa regresaron....botovos de menos :(

arale -

mmm...tentaciones camusianas no porfavor! :P Aprovechando la ultima semana de vacaciones que me queda he optado por Auster. No creo que sea para mi el mejor momento de volver a los franceses, ya me llega con mis dudas existenciales sobre la superficialidad del Orán salzburguiano...dejandome enganhar por el frio que acartona los rostros y la blancura impoluta de la nieve que todos los males oculta, creyendote a salvo de todo sin siquiera saber donde estás...

Princess Meiko -

Neniño!!! Alegrome de que compartamos opinions, eu empezo con Faulkner aqui, para q algo me faga compaña nesta isla inmensa na q me atopo extremadamente sola. Animo, que seguro que os exames non foron tan mal, creo q a todos costounos horrores pornos a estudiar pero... non creo q nos fora tan mal (en canto haxa notas mandademe un mail o algo, q estou impaciente) Bicos dende London!!!!